- دروا کرده(دَرْ کَ دَ / دِ)
نعت مفعولی از دروا کردن. رجوع به دروا کردن شود، حجاب برداشته و بار عام داده. (ناظم الاطباء)
معنی دروا کرده - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(وُ)
لغت نامه دهخدا
باک داشتن. اکتراث، پروای کسی کردن. التفات بدو کردن. ارتقاع: مااعیج به، باک آن ندارم و پروا نکنم. (منتهی الارب)
(پَ / پِ یِ کَ اُ دَ)
لغت نامه دهخدا
سلام رساندن. نماز گزاردن. (ناظم الاطباء). درود فرستادن. درود رساندن. تهنیت و آفرین کردن:
پذیرفت گستهم و کردش درود
که بادی همیشه تو با کام و رود.
فردوسی.
- بدرود کردن، وداع گفتن. وداع کردن: ملوک روزگار... چون تخت ملک را بدرود کنند... فرزندان ایشان... بر جایهای ایشان نشینند. (تاریخ بیهقی). وداع، با یکدیگر بدرود کردن. (دهار). و رجوع به درود و بدرود شود
پذیرفت گستهم و کردش درود
که بادی همیشه تو با کام و رود.
فردوسی.
- بدرود کردن، وداع گفتن. وداع کردن: ملوک روزگار... چون تخت ملک را بدرود کنند... فرزندان ایشان... بر جایهای ایشان نشینند. (تاریخ بیهقی). وداع، با یکدیگر بدرود کردن. (دهار). و رجوع به درود و بدرود شود
(پَ / پِ کَ دَ)
لغت نامه دهخدا
خلاف کردن. به ناراستی کشاندن.
- دروغ کردن وعده را، خلف وعد. خلاف، اخلاف وعده. (یادداشت مرحوم دهخدا).
- دروغ کردن در سخن، سمهجه. (منتهی الارب)
- دروغ کردن وعده را، خلف وعد. خلاف، اخلاف وعده. (یادداشت مرحوم دهخدا).
- دروغ کردن در سخن، سمهجه. (منتهی الارب)
(پَ / پِ تَ)
لغت نامه دهخدا
در تداول، سخنان درشت گفتن. پرخاش کردن. سرزنش کردن. رجوع به دعوا شود، نزاع کردن. ستیزه کردن. چاقو و کارد و چماق کشیدن و حریفان را زدن. این اصطلاح بین جاهلان و مشدیها و زورخانه کاران رواج دارد و کسی که در این کار دستی داشته باشد او را ’دعوایی’ و ’دعواکن’ و نزاعهای اسمی ومشهور او را ’دعوا’ نامند. (فرهنگ لغات عامیانه)
